با توجه به حوادث و شواهدى که در دنیا به وجود آمده، آیا مى‌توان گفت که ظهور امام زمان عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف نزدیک است؟ با توجه به روایات مى‌توان شرایط ایران را تا حدودى این‌گونه ترسیم کرد: دانش و معارف دین اسلام و مکتب تشیع، از ایران و قم، به جهانیان صادر مى‌شود. لذا موقعیت علمى ایران ممتاز است و اصلى‌ترین مرکز دین اهل‌بیت علیهم‌السلام خواهد بود.
در روایتى از وجود مقدس امام صادق علیه‌السلام نقل شده است: به زودى، کوفه، از مؤمنان خالى مى‌گردد و دانش مانند مارى که در سوراخش پنهان مى‌شود، از آن شهر رخت برمى‌بندد؛ سپس علم در شهرى به نام قم ظاهر مى‌شود؛ آن شهر معدن علم و فضل مى‌گردد (و از آنجا به سایر شهر‌ها پخش مى‌شود) به گونه‌اى که در زمین جاهلى نسبت به دین باقى نمى‌ماند. حتى زنان در خانه‌ها. این قضیه نزدیک ظهور قائم عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف واقع مى‌شود ... . علم، از قم به سایر شهر‌ها در شرق و غرب پخش مى‌شود و حجت بر جهانیان تمام مى‌شود به گونه‌اى که در تمام زمین، فردى پیدا نمى‌شود که دین و علم به او نرسیده باشد. بعد از آن قائم، قیام مى‌کند و سبب انتقام خدا و غضب او بر بندگان (ظالم و معاند) مى‌شود؛ زیرا، خداوند انتقام (و عذاب) بر بندگان را روا نمى‌دارد، مگر وقتى که حجت را انکار کنند (بحار الانوار، ج 57و60، ص213.) خیزش و جنبشى بزرگ براى دعوت مردم به طرف دین، در ایران روى مى‌دهد.
از امام کاظم علیه‌السلام نقل شده است: مردى از اهل قم، مردم را به سوى حق دعوت مى‌کند. گروهى، دور او اجتماع مى‌کنند که مانند پاره‌هاى آهن‌اند و باد‌هاى تند(حوادث) نمى‌تواند آن‌ها را از جاى برکند. از جنگ خسته نمى‌شوند و کناره‌گیرى نمى‌کنند و بر خدا توکل مى‌کنند. سر‌انجام، پیروزى براى متقین و پرهیزکاران است.(بحار، ج60، ص216، ح37.) احتمالاً این حرکت، همان حرکتى است که از امام محمدباقر علیه‌السلام نقل شده است: گویا مى‌بینم گروهى از مشرق زمین خروج مى‌کنند و طالب حق هستند، اما به آنان پاسخ داده نمى‌شود. مجدداً بر خواسته خود تأکید مى‌کنند ولى جواب نمى‌شنوند. پس چون چنین دیدند، شمشیر‌ها را به دوش مى‌کشند، در مقابل دشمن مى‌ایستند تا حق به آن‌ها داده مى‌شود، اما این بار قبول نمى‌کنند بلکه قیام مى‌کنند و نمى‌دهند آن‌را (پرچم قیام را) مگر به صاحب شما (اما زمان عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف). (بحار الانوار، ج52، ص243، ح116).
خروج سید حسنى و خراسانى که در روایات به آن‌ها اشاره شده را، مى‌توان در این‌باره دانست. بنابراین، موقعیت اجتماعى آن روز ایران حرکت به سوى حق‌طلبى و دعوت به آمادگى براى ظهور است. در بستر این جامعه نیز یاران حضرت شکل مى‌گیرند. در حدیثى از امام صادق علیه‌السلام نقل شده است: قم را قم نامیدند، چون اهل او، اجتماع مى‌کنند با قائم آل محمد صلى‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلم و با او قیام مى‌کنند و او را یارى مى‌کنند. (بحار‌الانوار، ج 57و 60، ص216، ح38) در روایاتى که به نام یاران و شهر‌ها اشاره دارد، شهر‌هاى متعددى از ایران ذکر شده است. خلاصه آن‌که ایران، مرکز صدور دین و معارف اهل‌بیت علیهم‌السلام است و زمینه‌سازى براى ظهور مى‌کند.
در برخى از روایات اهل‌بیت علیهم‌السلام به حضور فعال عجم در سپاه و ارتش مخصوص امام مهدى عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف اشاره شده است. البته مقصود از عجم ملت‌هاى غیر عرب است، ولى به احتمال زیاد بیشترین مصداق آن در عصر ظهور، ایرانیان خواهند بود به‌ویژه که مرکز ثقل شیعه در ایران است.
مجموعه روایات وارده در مورد ایرانیان نشان مى‌دهد که این گروه زمینه‌سازان حکومت حضرت مهدى عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف در جهان هستند و بیشترین تأثیر را در روند استقرار حکومت آن خورشید عالم‌تاب دارند و در حقیقت حضرت مهدى عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف به همراه یاران از جمله ایرانیان با دشمنان به مبارزه برمى‌خیزند. اما با توجه به این که زمان ظهور مشخص نیست، زمان نشانه‌هاى مرتبط نزدیک به آن نیز مشخص نیست. بنابراین، سخن گفتن از نزدیکى یا دورى آن، امرى پسندیده نیست. البته عده‌اى با توجه به اوضاع و شرایط فعلى حاکم بر جهان، به این باور رسیده‌اند که دوره‌اى که در آن زندگى مى‌کنیم همان دوره آخرالزمان است که در روایات به آن اشاره شده است؛ زیرا براى آخرالزمان نشانه‌هایى گفته شده، مانند گسترش فساد و تفسیر دین بر اساس هوا و هوس و ... که این نشانه‌ها در دوره زمانى ما به وقوع پیوسته است. لذا برخى احتمال داده‌اند که زمان کنونى، آخرالزمان است و ظهور نیز در این دوران محقق مى‌شود.
به علاوه، با وجود انقلاب اسلامى ایران و زنده شدن نام و یاد امام زمان عجل‌اللّه‌تعالى‌فرجه‌الشریف، و معرفى ایشان به دنیا، آمادگى و اقبال مردم به پذیرش ایشان، بیشتر و امید به ظهور هم افزون‌تر شده است، به عبارت دیگر حرکت عمومى کشورها و جوامع به سمت وحدت و هم‌گرایى و توجه به تشکیلات بین‌المللى و اتحادیه‌هاى منطقه‌اى و فاصله گرفتن از جزء‌گرایى، ملت‌ها را به این نتیجه رسانده که براى آینده بهتر باید مرز‌ها را به حداقل رساند و جهان را دهکده‌اى کوچک دانست. طبعاً، این پدیده نیاز به یک قانون عمومى و بین‌المللى را تشدید مى‌کند. این رویداد، آمادگى مردم را براى پذیرش یک حاکمیت فراگیر، بیشتر کرده است.
ظهور انقلاب اسلامى که منادى و معرف حقایق اسلام (در حد ممکن) بود، باعث توجه بیشتر جهانیان به اسلام شد و روحیه کفر‌ستیزى و مبارزه با ظلم در میان ملت‌ها، به‌ویژه مسلمانان بیشتر شده است؛ به گونه‌اى که اصول‌گرایى اسلامى، یکى از جریاناتى است که منافع غرب را به خطر انداخته است. برخى از علما نیز معتقدند، همان‌گونه که غیبت دو مرحله‌اى بود و غیبت صغرا براى ایجاد آمادگى مردم براى ورود به غیبت کبرا لازم بود، ظهور نیز ممکن است دو مرحله‌اى باشد و با ظهور صغرا که در انقلاب اسلامى ایران تجلى یافته مردم با حقیقت قیام امام زمان علیه‌السلام آشنایى بیشترى پیدا کرده و براى ظهور اصلى و قیام جهانى حضرت آماده مى‌شوند.
به هر حال، ما در عین آن که باید امید به تعجیل در فرج داشته باشیم و آمادگى براى ظهور را در خود تقویت کنیم، ولى نباید فکر خود را متوجه امورى بکنیم که از محدوده علم ما فراتر است و راهى براى دسترسى به آن نداریم. لذا سخن از نزدیکى علایم، امرى قابل قبول نیست.
منبع: نشريه افق حوزه به نقل از مرکز تخصصى مهدویت
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند